Serenissimo Principi Cardinali Alberto, Thomas de Victoria, Summam ac perpetuam incolumitatem precatur.

Multa me, Serenissime Princeps, impulerunt, ut hoc opusculum, quod nunc denuo conscripsi, tibi dicarem: primum, quia Augustæ ac Cæsareæ Imperatricis matris tuæ singulari beneficio in eorum sacerdotum, qui illi res sacras procurant, numerum adscitus sum; deinde, quia cum harmonia ac concentu, quem multarum vocum varietas efficit, te summopere delectari cognovissem, occasionem præetermittendam non putavi, qua aliquid voluptatis ex hac varietate vocum, quæ plures efficit harmonias, auribus posses percipere. Accessit etiam pondus tuarum litterarum, quibus mihi significasti tibi gratum futurum, si hoc opus tuo etiam nomine appareret, sicut cetera opera, quæ tuo edita patrocinio, iamdudum omnium in manibus versantur. Nec solum hæ causæ quæ summi erant momenti ac ponderis me incitarunt, ut hoc opusculum litteris mandare vellem, sed etiam multorum hominum preces qui a me obnixe contenderunt, ut in temporis quod mihi ab asiduis occupationibus vacuum reliquum esset, in hoc opus conferrem quo omnia ea continerentur quæ ad omnes dies festos, qui per totum annum incidunt, varia vocum harmonia celebrandos spectarent. Quibus ut morem gererem, hoc onus suscepi, et ita omnes numeros explere curavi. Hoc enim in opere varios vocum concentus, quibus res sacra et divina pro vivis ac semel pro his, qui ex hac vita emigrarunt, quattuor, quinque, aut sex vocum harmonia fieri possit, composui, ut ex sonorum varietate, varia etiam aures permulcerentur suavitate. Quibus adiunxi nonnullos cantus, ac vocum inflexiones, quæ quattuor, quinque, sex octove vocum varietate summa cum aurium suavitate fieri solent. Excitabar denique ut id opus aggrederer, propterea quod omnia mea opera ita omnibus accepta fuerunt, ut nullum pæne extet, quo hi, qui nunc denuo Musicis se dedunt, uti possint. Quapropter hoc nunc Typis mandare visum est, in quo omnia ea collegi atque congessi, quæ reliquis omnibus comprehendebantur, ut ea omnia, quæ consumptis illis libris interiisse videbantur, hoc uno edito restituantur ad Dei Optimi Maximi Virginisque Beatissimæ gloriam et laudem. Quod si tuo nomine in lucem prodierit atque in hominum manus venerit, non dubito quin ab omnibus grato ac benevolo animo accipiatur.

Romæ, Idibus Novembribus 1592